فرازی از وصیت‌نامه شهید حسین خرازی

ما لشکر امام حسینیم،

حسین وار هم باید بجنگیم،

اگر بخواهیم قبر شش گوشه امام حسین (ع) را در

آغوش بگیریم کلامی‌ و دعایی جز این نباید داشته باشیم:

((اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و

مماتی ممات محمد و آل محمد))

امروز برای شهدا وقت نداریم

            امروز برای شهدا وقت نداریم

                   از عشق مگو قصه که ما وقت نداریم

                           با حضرت شیطان سرمان گرم گناه است

                                     از       بهر     ملاقات    خدا   وقت نداریم

                                                  در کوفه تن غیرتمان خانه نشین است

                                                                 بهر   سفر   کرب و بلا    وقت نداریم 

                                                                         هر چند که خوبست شهیدانه بمیریم

                                                                                                  زیباست ولی حیف که ما وقت نداریم

با دست و پای « قطع » شده...

 جانبازی ،

همان عشقبازی است!

و « همه بازی است، الا عشقبازی»...

در شیوه جانبازی،

با دست و پای « قطع » شده،

وصل می شوند

فرهنگ جانبازی،

فرهنگ،

                                                                                

قمر بنی هاشم

است...

                                                  

برایم دعا کن تا همچون تو بمیرم ...

حاج حسین

علمدار ...جبهه ها

می خواهم آسمانی شوم ،

دیگر از زمین وزمینیان خسته شده ام

مرگی سرخ...

قنوت نمازت

نمی دانم در قنوت نمازت چه می خوانی ...علمدار

ولی برای من هم دعا کن
تا همنشین با شما شوم

اگر لایق باشم

و لایق شوم...

 

او را از آستین خالی...

او را از آستین خالی دست راستش خواهی شناخت؛

چه می گویم؟

چهره ریز نقش و خنده های دلنشینش نشانه ی بهتری است...

فرمانده لشگری که مکبر رزمندگان شد...

فرازی از وصیتنامه  شهید حاج حسین خرازی:

 از مردم می خواهم که پشتیبان ولایت فقیه باشند، راه شهدای ما راه حق 
است، اول می خواهم که آنها مرا بخشیده و شفاعت مرا در روز جزا کنند و از 
خدا می خواهم که ادامه دهنده راه آنها باشم. آنهایی که با بودنشان و زندگی 
شان به ما درس ایثار دادند. با جهادشان درس مقاومت و با رفتنشان درس عشق به
ما آموختند.

از مسئولین عزیز و مردم حزب الهی می خواهم که در مقابل آن 
افرادی که نتوانستند از طریق عقیده، مردم را از انقلاب دور و منحرف کنند و 
الان در کشور دست به مبارزه دیگری از طریق اشاعه فساد و فحشا و بی حجابی 
زده اند در مقابل آنها 
ایستادگی کنید و با جدیت هر چه تمامتر جلو این 
فسادها را بگیرید.

    والسلام حسین خرازی    1/10/1365

وصیتنامه ی شهید حسین خرازی

وصیتنامه ی شهید حسین خرازی

بسم رب الصدیقین
خطاب به فرماندهان و رزمندگان اسلام: 
- ما لشگر امام حسینیم، حسین وار هم باید بجنگیم، اگر بخواهیم قبر شش گوشه امام حسین (ع) را در آغوش بگیریم کلامی‌ و دعایی جز این نباید داشته باشیم: «اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد.» 
- اگر در پیروزی‌ها خودمان را دخیل بدانیم این حجاب است برای ما، این شاید انکار خداست. 
- اگر برای خدا جنگ می‌کنید احتیاج ندارد به من و دیگری گزارش کنید. گزارش را نگه دارید برای قیامت. اگر کار برای خداست گفتنش برای چه؟ 
- در مشکلات است که انسانها آزمایش می‌شوند. صبر پیشه کنید که دنیا فانی است و ما معتقد به معاد هستیم. 
- هر چه که می‌کشیم و هر چه که بر سرمان می‌آید از نافرمانی خداست و همه ریشه در عدم رعایت حلال و حرام خدا دارد. 
- سهل‌انگاری و سستی در اعمال عبادی تأناثثیر نامطلوبی در پیروزی‌ها دارد. 
- همه ما مکلفیم و وظیفه داریم با وجود همه نارسایی‌ها بنا به فرمان رهبری، جنگ را به همین شدت و با منتهای قدرت ادامه بدهیم زیرا ما بنا بر احساس وظیفه شرعی می‌جنگیم نه به قصد پیروزی تنها. 
- مطبوعات ما جنگ را درشت می‌نویسد، درست نمی‌نویسد. 
- مسأله من تنها جنگ است و در همان جا هم مسأله من حل می‌شود. 
- همواره سعی‌مان این باشد که خاطره شهدا را در ذهنمان زنده نگه داریم و شهدا را به عنوان یک الگو در نظر داشته باشیم که شهدا راهشان راه انبیاست و پاسداران واقعی هستند که در این راه شهید شدند. 
- من علاقمندم که با بی‌آلایشی تمام، همیشه در میان بسیجی‌ها باشم و به درد دل آنها برسم. 
وصیتنامه اول: 
... از مردم می‌خواهم که پشتیبان ولایت فقیه باشند، راه شهدای ما راه حق است، اول می‌خواهم که آنها مرا بخشیده و شفاعت مرا در روز جزا کنند و از خدا می‌خواهم که ادامه‌دهنده راه آنها باشم. آنهایی که با بودنشان و زندگی‌شان به ما درس ایثار دادند. با جهادشان درس مقاومت و با رفتنشان درس عشق به ما آموختند. از مسئولین عزیز و مردم حزب‌الهی می‌خواهم که در مقابل آن افرادی که نتوانستند از طریق عقیده، مردم را از انقلاب دور و منحرف کنند و الان در کشور دست به مبارزه دیگری از طریق اشاعه فساد و فحشا و بی‌حجابی زده‌اند در مقابل آنها ایستادگی کنید و با جدیت هر چه تمامتر جلو این فسادها را بگیرید. 
وصیت نامه دوم : 
استغفرالله، خدایا امان از تاریکی و تنگی و فشار قبر و سوال نکیر و منکر در روز محشر و قیامت، به فریادم برس. خدایا دل شکسته و مضطرم، صاحب پیروزی و موفقیت تو را می‌دانم و بس. و بر تو توکل دارم. خدایا تا زمان عملیات، فاصله زیادی نیست، خدایا به قول امام خمینی [ره] تو فرمانده کل قوا هستی، خودت رزمندگان را پیروز گردان، شر مدام کافر را از سر مسلمین بکن. خدایا! از مال دنیا چیزی جز بدهکاری و گناه ندارم. خدایا! تو خود توبه مرا قبول کن و از فیض عظمای شهادت نصیب و بهره‌مندم ساز و از تو طلب مغفرت و عفو دارم ... می‌دانم در امر بیت المال امانتدار خوبی نبودم و ممکن است زیاده‌روی کرده باشم، خلاصه برایم رد مظالم کنید و آمرزش بخواهید. 
و السلام 
حسین خرازی - 1/10/1365

__________________

"رضایی بزنم یا می زنی"

خاطره ای جالب از حاج حسین خرازی

 جلسه فرماندهی در یکی از مقرها تشکیل می شد. دستور رسید. هیچ کس بدون کارت شناسایی وارد نشود. من به اتفاق یکی از بچه‌هایی که بچه یزد بود نگهبانی دم در را به عهده گرفتیم.

همواره رعایت سلسله مراتب نظامی به ویژه در برگزاری جلسات عملیاتی بسیار با اهمیت بود و باید با تدابیر ویژه از ورود نیروهای غیر مسئول به جلسات جلوگیری میشد تا اسرار نظامی حفظ شود .

               

                      

کنترل کارت ها به عهده من بود. فرماندهان یکی یکی با نشان دادن کارت شناسایی وارد محوطه می شدند و از آنجا به محلی که جلسه برگزار می شد، می رفتند.نگاهم به در بود. یک ماشین جیپ جلوی در نگهبانی توقف کرد. قصد ورود به محوطه را داشت.

جلو رفتم و گفتم: "لطفا کارت شناسایی."

گفت: "ندارم."

گفتم:"ندارید؟"

گفت:" نه ندارم."

گفتم:" پس باعرض معذرت اجازه ورود به جلسه رو هم ندارین!"

دستش را روی شانه راننده زد و گفت: "حرکت کن:

جلویش ایستادم و گفتم:" کجا؟"

گفت:"تو محوطه"

گفتم: "نمی شه"

گفت: "بهت میگم بروکنار."

گفتم:"نه آقا نمیشه."

گفت:"چی چی رو نمیشه، دیرم شد."

محکم واستوار جلویش ایستادم و به دوستم گفتم:

"آماده باش هر وقت گفتم، شلیک کن."

دوستم اسلحه رابه طرف ماشین گرفت و با لهجه زیبای یزدی دو سه بار گفت: "رضایی بزنم یا می زنی؟ رضایی بزنم یا می زنی؟"

وقتی راننده جدیت مان را دید گفت: "حاجی، این آقای بسیجی، شوخی سرش نمی شه!"دست برد. داخل جیبش و کارتش را بیرون آورد و گفت: "بفرمایید این هم کارت شناسایی!"

مشخصات کارت را با دقت خواندم نوشته بود:

حاج حسین خرازی

گفتم:"ب ب ببخشید آقا من فقط به وظیفه ام عمل کردم."

حاجی خندید وگفت :" آفرین بر شما رزمندگان، وظیفه شناس"

بعد از آن هر وقت مرا می دید. می خندید و گفت: "رضایی بزنم یا می زنی"؟

بی دست با شاه شهیدان دست دادن...

 جوشیدن بحر وفا معنای عباس

 لب تشنه رفتن تا خدا  معنای عباس